Wij zijn nu bijna drie en een halve maand met de competitie op stoom, maar sportief gaat het tot nu toe prima. Ik ben altijd voorzichtig met tussentijdse evaluaties, want bij voetbal kan het beeld binnen enkele weken weer radicaal wijzigen. Voorbeelden ten over. Maar toen ik gisteren vanuit kantine naar huis ging en de uitslagen op mijn netvlies nog eens voorbij kwamen, kwam ik wel tot deze conclusie. Beter zou het zijn om deze evaluatie in de volgende “van de voorzitter” te doen, want over drie weken begint al weer de winterstop. Maar ik ontkom er niet aan om toch even stil te staan bij het periode kampioenschap van NSVV 1. Na de degradatie een zeer welkome verrassing. Vooral de wijze waarop, 22 punten na 8 wedstrijden ( inmiddels 25 uit 9) is gewoon erg goed. Maar we hebben nog niets, dus niet te uitbundig, maar we zijn wel op de goede weg. De ervaring leert, dat na een degradatie het chagrijn alleen maar weggespoeld kan worden door sportieve prestaties. Na een degradatie sta je altijd in het nieuwe seizoen op een kruispunt of er komt weer nieuw elan of je zakt verder weg in het verval. Door de sportieve prestaties is er weer rust rond het eerste elftal en daarmee ook in de vereniging. Ik het al vaker weggeschreven maar de prestaties van een 1e elftal blijven zalvend werken in een vereniging en dat is altijd waarneembaar of je nu een trouwe volger van het 1e elftal bent of niet.
Tegelijk ben ik ook oprecht blij, dat de standaard jeugdteams het goed doen. Nogmaals in de volgende column is het meer op zijn plaats, maar alle vier de standaardteams van Jo 13 tot Jo 19 draaien goed mee in de 1e klasse en maken een goede kans om in de promotiepoule te komen naar de hoofdklasse. Dat is zichtbaar en tastbaar toch een goede stap voorwaarts sinds we drie jaar geleden met de VIOS groep de eerste aanzet hebben gegeven om onze jeugdopleiding op een hoger niveau te krijgen. Daarna is het jeugdbestuur verder gegaan met de uitwerking en als bestuur van NSVV vinden we dan ook dat we op de goede weg zijn. Nu ben ik niet helemaal gek en weet ik zeker, dat een aantal leden, ouders, leiders, trainers maar ook de leden van het jeugdbestuur hun wenkbrauwen fronsen en bij zichzelf denken, dat ze nog wel een kanttekening kunnen maken bij deze uitspraak. Daar word ik voortdurend mee geconfronteerd en om het beeld voor jullie ook te verlevendigen zal ik enkele voorbeelden noemen:
- In de Raad van Advies, waarin enkele leden met het bestuur in gesprek gaan om actuele onderwerpen te bespreken, kwam duidelijk naar voren dat het organisatorisch bij NSVV prima zelfs voorbeeldig is geregeld, maar dat er op voetbal technisch gebied, zeker bij de jeugd, nog veel verbeteringen mogelijk zijn;
- De problematiek rond JO 19- 2 is mij zeker niet ontgaan en was/ is zelfs gespreksonderwerp in de bestuursvergadering. Tegelijk komt dan ook weer de discussie los over het actief opnemen van goede jeugd voetballers uit de regio ten koste “van de eigen jongens”. Als bestuur blijven wij ons uitspreken, dat we als grotere voetbalclub een regionale functie moeten krijgen, omdat de sanering onder de kleinere voetbal clubs geruisloos verder gaat.
- De communicatie rond selectiebeleid moet naar de ouders beter. Er worden ook achter de schermen initiatieven genomen om dit te verbeteren.
- Ook nu vergeet ik het weer en ook in de bestuursvergadering word ik door Ronald Kuipers regelmatig op mijn vingers getikt, maar het gaat hier weer volledig over de jongens en de meisjes jeugd wordt weer vergeten. Echt geen kwaad wil, maar iets wat 47 jaar niet in de gene heeft gezeten, duurt gewoon wat langer voordat het in het automatisme van je brein komt.
Omdat het jeugdvoetbal bij NSVV momenteel hot is, hebben wij ervoor gekozen om het jeugdvoetbal tijdens de ledenvergadering op vrijdag 8 december centraal te stellen. Al jaren proberen wij met speciale thema’s de ledenvergadering naast de gebruikelijke plichtplegingen interessanter te maken voor onze leden. Ledentevredenheidsonderzoeken, presentaties over het nieuwe beleid van NSVV, investeringsplannen m.b.t ons sportcomplex en afgelopen februari nog het bezoek van de Voorzitter amateur voetbal KNVB. Omdat het jeugdvoetbal in de belangstelling staat en wij ernaar blijven streven om zoveel mogelijk leden naar de jaarlijkse ledenvergadering te krijgen, leek het ons een goed idee om ook de ouders van de jeugdleden te interesseren om naar onze ledenvergadering te komen. Door voor een thema te kiezen, die actueel en dicht bij de ouders van de jeugdleden staat, hopen wij weer op een volle kantine.
DUS DE PROMO VAN DE LEDEVERGADERING OP 8 december IS: “HET JEUGDVOETBAL CENTRAAL”
Ik wil mijn column afsluiten met een persoonlijk gevoel. Gisteren in de kantine vroegen enkele voetbalvrienden na een discussie over een onderwerp, die nu niet ter zake doet, hoe ik of hoe het bestuur het volhoudt om altijd maar als kop van jut te fungeren als er iets speelt in een vereniging. Nu deed ik er eerst luchtig over, want je weet als je het hoofd boven het maaiveld uitsteekt, dat je jezelf open stelt voor kritiek door anderen. Daarnaast staat al dat geouwehoer ook symbool voor mij, dat NSVV leeft onder de leden.
Maar vroegen ze als je nu zelf persoonlijk wordt aangevallen over bv, dat voor de voorzitter alleen het 1e telt, ga je er dan nog zo makkelijk mee om? Ik heb daarop geantwoord, dat ik helemaal geen zin heb om mijzelf te verdedigen. Ik soms wel eens met de gedachte heb gespeeld om in “van de Voorzitter” eens een tijdsverantwoording te geven waar ik zoal mee bezig bent en dat het bewijst dat het 1e elftal maar een kleine tijdscomponent is. Een dergelijke column vond en vind ik een zwaktebod en ik heb daarnaast het “geluk” dat er maar weinig mensen zijn, die met hun kritiek persoonlijk naar mij toe komen.
Uiteindelijk gaat de kritiek vaak over geen of gebrek aan communicatie. De laatste weken hebben wij als bestuur weer enkele brieven/mails ontvangen waar naar mijn mening respectloos over vrijwilligers wordt gesproken. Wat mij daarbij dan opvalt is, dat men wel de klok heeft horen luiden, maar…. Het zou daarom eens goed zijn als wij inde vereniging ondanks onze betrokkenheid en ondanks onze emotie of goede bedoelingen niet altijd beginnen met het oordelen of veroordelen van. Maar stel eerst eens een vraag !! Vraag daarbij eerst eens om uitleg, voordat het veroordelen begint. Als we daarmee eens beginnen, dan denk ik het allemaal constructiever wordt en het ook meer resultaat zal opleveren.
Dus mijn kerstboodschap wordt dit jaar: laten we eens meer vragen stellen aan elkaar en minder snel oordelen of veroordelen. Laten we daar op 8 december op de ledenvergadering mee beginnen. Ik hoop op een hoge opkomst. Dus niet tot volgende maand maar tot 8 december.
Arie Kruithof
